Dirk THYS VAN DEN AUDENAERDE – voorzitter 1978 – 1988
Er is natuurlijk veel te vertellen. Want ik was vrij lang voorzitter. Maar dan toch hierna wat indrukken.
De Boendalekring werd een hechte vriendengroep waarvan ook de oudste kinderen een sterke jongerengroep vormden. Op iedere bijeenkomst waren er meestal een veertigtal personen.
Sprekers werden gezocht in eigen kring en bij vrienden of bekenden, een persoon die gratis een boeiende voordracht kon brengen.
Maar tijden veranderen, en mijn opvolger – wijlen Lode Vanhove – veranderde de statuten, waarbij we een open culturele kring werden en tevens lid van de cultuurraad in Tervuren. En dit met ons eigen tijdschrift ‘Spiegel’.
Tijdens mijn periode kenden we ook nog vele moeilijkheden om een gepast vergaderlokaal te vinden. Toen de restauratie van het Koloniënpaleis voltooid was, kon ik onze vergaderingen vanaf 1984 onderbrengen in de refterzaal van dat gebouw. Het zou meer dan twintig jaar onze vaste vergaderzaal worden.
Guido GUTSCHOVEN- voorzitter 1993 – 1998
Toch iets unieks, die Jan van Boendalekring, niet…?
Gesticht in 1963, nu haast 57 jaar maandelijks een boeiende uiteenzetting brengen over een actueel thema, telkens voor een 70-tal toehoorders of zelfs meer, een volledig zelfstandige kring, zonder steun van een grotere organisatie, …
Dit kan toch alleen maar dankzij de enthousiaste inzet van de bestuurders, de grote interesse van de leden, het ongebonden karakter van de kring, ver van enige politieke, religieuze of filosofische overtuiging en natuurlijk ook die drang van ieder mens naar boeiende sociale contacten. Zo uniek dat zelfs een corona-virus het enthousiasme niet zal temperen.
Elisabeth LAUWERS-DERVEAUX – voorzitter 1998 – 2003
In 1998 volgde ik Guido Gutschoven op als eerste vrouwelijke voorzitter en als laatste voor een periode van vijf jaar. De termijn van voorzitter-schap werd door de eerste voorzitter, Jef Van Essche, bepaald. Nadien werd door de Raad van Bestuur de termijn herleid tot drie jaar of mogelijks tot vier. Voorzitter worden van deze kring was een hele uitdaging.
Het contact met de sprekers ging altijd vlot maar het inleiden van deze sprekers, specialisten in hun domein, gaf wel stress. Soms werd de inleiding door leden te lang bevonden. “In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister” werd mij dan gefluisterd. Dat was een leerrijke ervaring.
Een warm onthaal van de leden lag mij na aan het hart; ze kwamen talrijk, enthousiast en trouw naar de bijeenkomsten, dat was een beloning. Dankzij een uitstekend samenwerken met een gemotiveerd bestuur bracht ik het voorzitterschap tot een goed einde. Vriendschap, eendracht, standvastigheid en belangeloze inzet zijn de kenmerken die onze kring duurzaam maken.
Lieve HULPIAU-SLAETS – voorzitter 2003 – 2007
Soms vraag ik me af hoe mijn 50 jaar leven in “schoon Tervuren” verlopen zou zijn zonder de Jan van Boendalekring; ik kan het me niet voorstellen.
Ik was gewoon lid, bestuurslid en voorzitter van deze unieke vereniging waarvoor al de sprekers (van de meest eminente professoren, muzikanten, dichters, schrijvers, journalisten, politici, diplomaten en noem maar op, tot de meest bescheiden gepassioneerden voor een of andere hobby) telkens opnieuw de grootste lof betuigden.
Voor hen was het telkens een verrassende kennismaking met een onbekend stukje Tervuren en een uitzonderlijk geïnteresseerd en boeiend publiek; voor het bestuur een aanmoediging om verder te doen.
En dan heb ik het nog niet over onze trouwe en dankbare leden.
En dat allemaal ondanks onze bescheiden locaties.
En de rol die de dames in de groei en bloei van onze vereniging gespeeld hebben, vóór en achter de schermen. Zonder het zelf goed te beseffen sponnen ze een op het eerste gezicht onzichtbaar maar fijn “vriendschapsweb”… de mayonaise van onze vereniging! Ik zou ze niet kunnen missen.
Marc SERVOTTE – voorzitter 2007-2011
Waar is die boeiende tijd van toen!…
Voorzitter van de Jan van Boendalekring van 2006 tot 2011: dat was veel meer dan sprekers uitnodigen, inleiden en bedanken, bestuursvergaderingen leiden, of busreizen (met tombola!) organiseren naar verborgen schatten (Damme, Oudenaarde, Luik, Doornik).
Dat was ook het oplossen stante pede van onverwachte problemen als daar waren: de uitgenodigde spreker laat het afweten en men moet gelegenheidssprekers zoeken bij het aanwezige publiek; of nog: spreker weet van geen ophouden; of erger nog: twee sprekers (waarvan een kennelijk verstrooid) komen dezelfde avond tegelijk opdagen!
En quid als er voor de question time geen vragen blijken te zijn of als een alwetende vraagsteller dermate begint uit te weiden dat hij “zijn vraag” even vergeten is of er zelf al een antwoord op geeft; zelf improviseren is dan vaak de enige oplossing.
Gelukkig waren er zelden of nooit de klassieke luidsprekersproblemen dankzij onze immer parate geluidstechnicus.
Dat is nu allemaal al een tiental jaren geleden maar zoveel is zeker:
die Jan van Boendalekring hier bij ons in Tervuren blijft uniek en onvervangbaar.
Guy HOOGMARTENS – voorzitter 2011 – 2015
Ik wens hier de aandacht te vestigen op de uiterst belangrijke taak van Johan Van Wonterghem. Als Johan onze maandelijkse vergadering zou vergeten, dan zitten wij zonder klank(versterking) en zonder beeld(scherm).
Erger nog, als ik zou vergeten de sleutel van de zaal te halen bij de dienst ‘Vrije tijd’ dan kan niemand in de zaal en kan de vergadering niet plaatsvinden.
Er wordt soms gelachen met mij omdat ik al eens iets vergeet… Noch Johan, noch ik hebben de jongste 20 jaren de maandelijkse Boendalevergadering ooit vergeten. Merkwaardig!
Filip RAPORT – voorzitter 2015 – 2019
De Jan Van Boendalekring was voor mij geen onbekende toen Guido Gutschoven me in 1988 vroeg om lid te worden van de vereniging, en meteen ook van het bestuur.
De Boendalekring ontdekte ik al 20 jaar eerder toen de maandelijkse brieven van ene Jan Van Boendale thuis aan de haak werden gehangen, vlak boven de telefoon. Je kon er niet naast kijken.
Ik was toen tien en kon al wat lezen; het was duidelijk geen obscure vereniging; ze had geen geheimen voor elkeen van ons gezin.
Dat was kennelijk de bedoeling: heel het gezin was lid van de Boendale. Het duurde ook niet lang of ik kon al proeven van de goede sfeer die daar heerste. Zo meende ik toch te mogen afleiden uit wat toen al snel een traditie werd: de après-Boendale.
Het waren duidelijk olijke tijden einde jaren zestig en begin jaren zeventig; niet alleen voor de jeugd van toen. Maar voor ik hier te veel verklap, back to the future: 1988.
Graag wil ik alle eer betuigen aan de man die onze kring toen terug stevig op de sporen heeft gezet, ondertussen ruim 30 jaar geleden.
Lode Vanhove vond onze Spiegel uit, stelde de vereniging opener dan ze voordien was en gooide alle improvisatie overboord: we zouden elk jaar starten met een volledig afgewerkt programma.
Dat, en de inzet van ons bestuur, de sfeer van entente die er heerst en bovenal de vriendschapsbanden die we zoals weleer met onze kring willen bevorderen, en die we ook allereerst beogen, maken het succes van onze Boendale.
En wij, de erevoorzitters, zijn ervan overtuigd dat de huidige voorzitters Anne-Mie en Griet deze mooie traditie met enthousiasme zullen verderzetten.
Comments are closed.